بازی کودکان
اینجا یک نکته بسیار ساده برای بهبود سلامت و موفقیت آینده کودک شما وجود دارد: مطمئن شوید که او زمان کافی برای بازی در بیرون محیط خانه پیدا می‌کند.
تفاوت‌های بسیار زیادی بین نسل کودکان امروزی با نسل قبلی وجود دارد اما یکی از بزرگترین تضادهای به وجود آمده، مدت زمانی است که نسل جدید در خانه‌ها سپری می‌کنند. دلایل زیادی برای این موضوع وجود دارد که شامل افزایش چشمگیر ارتباط با دستگاه‌های الکترونیکی، تاکید بر فعالیت‌ها و دستاوردهای زمان‌بندی‌شده، نگرانی از قرار گرفتن در معرض نور خورشید و برای بسیاری از خانواده‌ها، نبود مکان مطمئن و امن بیرون از خانه برای بازی می‌شود. این مسئله مختص کودکان نیست؛ بزرگسالان هم امروزه زمان کمتری را در بیرون از خانه سپری می‌کنند.
اینجا شش روش تعیین‌کننده برای کمک به کودکان وجود دارد:
۱- نور خورشید: بله، قرار گرفتن در معرض خورشید (مخصوصا آفتاب‌سوختگی) می‌تواند خطر وقوع سرطان پوست را افزایش دهد. اما تحقیقات نشان می‌دهد که بدن‌های ما به خورشید نیاز دارد. ما برای ساخت ویتامین D به نور خورشید نیاز داریم؛ این ویتامین نقشی حیاتی در بسیاری از فرایندهای بدن ایفا می‌کند، از تکامل استخوانی گرفته تا سیستم ایمنی بدنمان. قرار گرفتن در معرض خورشید از راه‌های دیگر هم تاثیری مهم بر سیستم ایمنی، خواب سالم و کافی و همچنین حس و حالمان می‌گذارد. بدن‌های ما هنگامی بهترین فعالیت را دارد که به صورت مداوم و روزانه در معرض نور خورشید قرار بگیرد.
۲- ورزش: کودکان باید روزانه یک ساعت فعالیت کنند و بازی در بیرون از محیط خانه یک روش مناسب برای اطمینان از تحقق این مسئله خواهد بود. کودکان می‌توانند در داخل خانه فعالیت و بازی کنند اما بیرون فرستادن آن‌ها (مخصوصا برای بازی با توپ یا دوچرخه‌سواری)، بازی فعالانه را در آن‌ها تقویت می‌کند که این بهترین تمرین برای کودکان خواهد بود.
۳- عملکرد اجرایی: مهارت‌هایی وجود دارند که به ما در برنامه‌ریزی، اولویت‌بندی، رفع مشکلات، مذاکره و انجام چندکار به صورت همزمان کمک می‌کنند؛ این موارد برای موفقیت ما حیاتی هستند. خلاقیت هم در این قسمت وجود دارد و استفاده از تصور حل مشکلات و سرگرم‌کردن خودمان هم جزو گزینه‌های لازم برای موفقیت محسوب می‌شوند. این موارد مهارت‌هایی هستند که باید آموخته و تمرین شوند و برای انجام این مسئله، کودکان به زمان کافی نیاز دارند. آن‌ها باید زمانی را تنها و همراه با دیگر کودکان باشند و اجازه ساخت بازی‌های شخصی، حل مشکلات و سرگرم‌کردن خودشان را پیدا کنند (شاید گاهی به جای اجازه، مجبور به انجام این موارد شوند). بیرون بودن از خانه به آن‌ها فرصت می‌دهد این مهارت‌های مهم زندگی را تمرین کنند.
۴- ریسک‌پذیری: کودکان باید بتوانند کمی خطر کنند. به عنوان والدین، این مسئله ما را نگران می‌کند؛ ما می‌خواهیم کودکانمان امنیت داشته باشند. اما اگر آن‌ها را در حباب نگه داریم و هرگز اجازه خطر کردن را به آن‌ها ندهیم، هرگز نمی‌فهمند که چه توانایی‌هایی دارند؛ و شاید هرگز اعتماد به نفس و شجاعت مقابله با خطرهای اجتناب‌ناپذیر زندگی را پیدا نکنند. بله، ممکن است به خاطر بالا رفتن از درخت، با شکستگی دست مواجه شوید، و بله ممکن است هنگامی که به دنبال پیدا کردن دوست هستید، پاسخ منفی بگیرید و تحقیر شوید. اما این موضوع به معنای عدم تلاش از سوی شما نیست؛ درس‌هایی که از شکست می‌گیریم به اندازه درس‌های حاصل از پیروزی، حائز اهمیت هستند.
۵- اجتماعی‌شدن: کودکان باید یاد بگیرند که چگونه همراه با یکدیگر کار کنند. آن‌ها باید نحوه دوست‌یابی، نحوه اشتراک‌گذاری و همکاری و نحوه رفتار با دیگر افراد را یاد بگیرند. اگر کودکان فقط در محیط‌های بسته و قانونمند مثل مدرسه یا تیم‌های ورزشی تعامل داشته‌باشند، توانایی یادگیری تمام نکات لازم را پیدا نخواهند کرد.
۶- درک طبیعت: بخش‌های بسیار زیادی از دنیای ما در حال تغییر است و این تغییر هم در جهت مثبت صورت نمی‌گیرد. اگر کودک ما بزرگ شود و هرگز در میان درختان قدم نزده باشد، خاک را گود نکرده‌ب اشد، حیوانات را در محل زندگی‌شان ندیده باشد، از کوه بالا نرفته باشد، در جوی بازی نکرده باشد یا به افق بی پایان اقیانوس خیره نشده باشد، شاید هرگز نتواند بفهمد که چه چیزهایی را از دست داده است . آینده سیاره ما به کودکانمان بستگی دارد؛ آن‌ها باید درک کافی از این مسائل را داشته‌باشند.
بنابراین باید این موضوع را امتحان کنید. کاری را انجام دهید که والدین ما انجام دادند؛ کودکانتان را به بیرون از خانه بفرستید. حتی بهتر، همراه آن‌ها بیرون بروید. و همه توان خود را به کار ببرید تا مطمئن شوید تمام کودکان این امکان را پیدا می‌کنند.
نظرات