چرا تا دیر نشود شروع به درس خواندن نخواهید کرد؟ برای بیشتر ما، تجربه ی مطالعه برای امتحان را میتوان در یک کلمه خلاصه کرد: وحشت. شما ۱۸ ساعت وقت دارید، خسته شده اید، و آنجا نشسته اید و به یک صفحه پر از معادلات ریاضی که هیچ چیزی از آن نمیفهمید خیره شده اید. چرااا؟ چرا زودتر شروع نکردم؟
به گزارش گروه سلامت پلاس ماد باور کنید یا نه، نیروهایی وجود دارند که علیه شما عمل میکنند و شما را از شروع به موقع باز میدارند. اینجا این عوامل پنهان تاخیر شما در شروع درس خواندن و راههایی برای مقابله با آنها را میگوییم.
- پیشبینی میکنید کار سختی در پیش دارید
تعلل و «به فردا فکنی» عموماً به عنوان یک نقص شخصیتی تلقی میشود. اما مسئله این است که این ویژگی از دیدگاه تکاملی طبیعی است. انسانها خست شناختی دارند یعنی ما هر زمان که ممکن باشد منابع ذهنی خود را صرفه جویی میکنیم، به ویژه وقتی با وظایفی روبرو هستیم که برای بقاء ما ضروری تلقی نمیشوند.
به عبارت دیگر، ما درس خواندن را تا آخرین لحظه به تعویق میاندازیم زیرا (۱) میدانیم کار سختی است و به انرژی ذهنی زیادی نیاز دارد، و (۲) تا زمانی که خطر عدم موفقیت در امتحان (و بنابراین تحقیر شدن) وجود نداشته باشد به اندازه کافی احساس ناراحتی که برای شروع مطالعه به ما انگیزه بدهد نداریم.
*ابتدا برای خودتان برنامه ریزی کنید و بعد زمانهای باقیمانده را با درس خواندن پر کنید.
بخشی از دلیل تعلل شما این است که هیچ نتیجه ی فوری ای برای مطالعه نمیبینید.
به تفاوت بین دوی ۱۰۰ متر و ماراتن فکر کنید. در حالت اول، میتوانید حداکثر تلاش خود را به کار ببندید زیرا خط پایان را میبینید و میدانید به زودی تمام خواهد شد. اما در دوی ماراتن مسیری طولانی و توان فرسا پیش رو دارید. این به معنای آن است که اگر بدانید پس از درس خواندن میتوانید یک ساعت در کنار دوستان خود خوش بگذرانید خیلی بیشتر احتمال دارد که بخواهید روی درس خواندن سرمایه گذاری کنید.
- کم خوابی دارید
دانش آموزانی که هفته های متوالی را با ۴-۶ ساعت خواب میگذرانند، دو جنبه از عملکرد ذهنی خود را که برای درس خواندن حیاتی هستند به میزان قابل توجهی تخریب میکنند: انگیزه و هوشیاری.
مطالعات نشان میدهند خواب کم بر انگیزش افراد تأثیر میگذارد. اما واقعاً، نیازی به پژوهش ندارید تا بفهمید وقتی کم خوابی دارید، دیدگاهتان نسبت به زندگی چقدر منفی و بدبینانه است.
و هوشیاری (یعنی توانایی حفظ توجه و تمرکز طی زمانی طولانی) نیز در طول دورهای شامل کمبود خواب حاد (بیدار ماندن در تمام طول شب برای درس خواندن) یا کم خوابی مزمن (کم کردن ساعت خواب برای چندین روز) به طور قابل توجهی کاهش مییابد.
*برای پایان روز زنگ آلارم بگذارید.
مطالعه مداوم برای بازه های کوتاهتر به شما امکان میدهد تا آن را در مدت زمان طولانی تری پخش کنید. بنابراین از لزوم محرومیت از خواب برای اتمام کارتان جلوگیری میکنید. برای خودتان زنگ آلارم بگذارید. اما نه در صبح. زنگ آلارم را روی ۴۵ دقیقه قبل از خواب تنظیم کنید و به خود اجازه دهید ۸ ساعت کامل بخوابید. اگر به این برنامه پایبند باشید، تعجب خواهید کرد که چقدر وقت مفیدتان بیشتر میشود.
- احساس اطمینان کاذبی دارید
شما ممکن است فکر کنید که دانشجوی خوبی هستید، در کلاس مینشینید، با دقت گوش میکنید، از حرفهای استاد یادداشت برمیدارید. حتی گهگاهی در بحث شرکت میکنید. اما تفاوت بزرگی بین احساس اینکه چیزی را فهمیده اید، و توانایی بازیابی آن در امتحان وجود دارد. این همان چیزی است که ما آن را یادگیری منفعل مینامیم؛ وقتی زمان و تلاش زیادی را صرف یادگیری مطالب جدید میکنید، بدون اینکه بتوانید هیچ یک از آنها را به خاطر نگه دارید.
*از خودتان امتحان بگیرید
فریب توضیحات ساده و منطقی استاد را نخورید. او از قبل مطالب را میداند، بنابراین توضیح دادن آن برای دیگران به شکلی که برایشان قابل فهم باشد آسان است. چالش واقعی این است که آیا شما هم میتوانید همین کار را انجام دهید یا نه. اگر کنجکاوید که واقعاً چیزی را فهمیده ایدیا نه، از خودتان امتحان بگیرید. یا بهتر این است که آن را برای کسی (یا خودتان) توضیح دهید. همانطور که انیشتین میگفت «اگر نمیتوانید آن را به زبان ساده توضیح دهید، آن را به اندازه کافی نفهمیده اید.»
۴- مطالعه با مطالعه برابر نیست
واقعیت: هفت ساعت مطالعه در طی ۷ روز برای درک مطالب جدید بسیار موثرتر از ۷ ساعت مطالعه ی پشت سر هم است.
زمان مطالعه خود را تکه تکه کنید. مغز انرژی عظیمی مصرف میکند (۲۰٪ از میزان سوخت و ساز بدن در حال استراحت توسط مغز مصرف میشود). برای به حداکثر رساندن حفظ مطالب جدید باید از یادگیری فعال و بازیابی مطالب بهره ببرید. از آنجا که مغز مسیرهای عصبی جدید را در طول خواب، به ویژه در هنگام خواب رِم تثبیت میکند، هرچه چرخه های خواب بیشتری در بین ساعت های مطالعه ی خود بگنجانید، احتمال بیشتری وجود دارد که درسها در خاطرتان بماند.
۵- مغالطه ی برنامه ریزی
انسانها به طور سیستماتیک آنچه را که میتوان در کوتاه مدت انجام داد دست بالا میگیرند و آنچه را میتوان در درازمدت انجام داد دستکم میگیرند. با کمال تعجب (و متاسفانه)، ما این مشکل را فقط هنگامی داریم که کارهای خودمان را ارزیابی کنیم – در ارزیابی بیطرفانه ی وضعیت یک شخص دیگر تصویری کاملاً دقیق از زمان مورد نیاز برای یک کار داریم.
*از قانون ۵۰٪ استفاده کنید.
تا جایی که میتوانید زمان مورد نیاز برای مطالعه برای امتحان را محافظه کارانه تخمین بزنید.
تخمین زدید؟
باشد. الان ۵۰٪ به آن تخمین اضافه کنید. این برآورد دقیق تری از زمان مورد نیاز برای اختصاص به مطالعه است.
- وقتی که برای درس خواندن دارید را بیشتر از چیزی که هست تخمین میزنید
برنامه جمعه خود را نگاه میکنید. چه میبینید؟
«به نظر میرسد که از ساعت ۴ بعد از ظهر تا ۱۰ شب یک سره وقتم آزاد است. عالی است، ۵ یا ۶ ساعت درس میخوانم.»
دوباره چک کنید. این یکی دیگر از اشتباهات برنامه ریزی است: بیش از حد تخمین زدن زمانِ سازنده در هر دوره ی معین. چیزهایی که تمایل به فراموش کردنشان داریم: باید غذا بخوریم، باید بخوابیم، وقفه هایی وجود خواهد داشت (شما که واقعاً تلفن خود را خاموش نمیکنید).
اما چیز دیگری که به حساب نمی آوریم: بدن چرخه های کاری ۹۰ تا ۱۲۰ دقیقهای دارد. بنابراین حتی اگر آنجا نشسته باشید و کتاب درسی خود را به مدت ۳ ساعت تمام هایلایت کنید، در واقع فقط به مدت ۱.۵ تا ۲ ساعت توانایی جذب درسها را دارید و بعد نیاز به استراحت دارید. کاری که باید بکنید این است که همیشه وقت تخمین زده را به نصف کاهش دهید.
- نمیتوانید انگیزه یا تمرکز پیدا کنید
بسیاری از ما مینشینیم و منتظر میمانیم … منتظر موج انگیزه که ما را بگیرد تا سرانجام تکلیفی را که باید تا ۲۴ ساعت دیگر تحویل دهیم شروع کنیم یا برای میان ترم شروع به کار کنیم.
مشکل اینجاست: انگیزه میآید و میرود، اما تکالیف مدرسه و زندگی روزمره ثابت هستند. و اگر برای تمرکز داشتن به انگیزه خود متکی هستید، برای هرکاری در حالت تاخیر دائمی خواهید بود، زیرا هیچگاه انگیزه کافی برای ادامه دادن وجود ندارد.
*روی فرآیند تمرکز کنید، هدف را مد نظر داشته باشید.
چرا تو مدرسه هستی؟ چرا مدرک میخواهی؟ دقیقاً توضیح دهید که انگیزه های شما چیست.
اما فکر کردن در مورد آینده کافی نیست. این چشم انداز و خیال آینده که احساسات شما را بر میانگیزد باید با فعالیتهای روزانه در ارتباط باشد. (به عنوان مثال “هر روز که حساب دیفرانسیل میخوانم، یک قدم به دکتر بودن نزدیکتر میشوم.”)
با خود بیندیشید فعالیتهای هرروزهایی که موفقیت شما در تحصیل را تضمین میکند چیست؟ چه کاری میتوانید برای سازماندهی روزهای خود، ایجاد انگیزه، و ترک کارهایی که مهم نیست انجام دهید تا تضمین کنید که علیرغم بود یا نبود انگیزه، آن فعالیتها را هر روز و هر روز انجام دهید؟
چرا تا دیر نشود شروع به درس خواندن نخواهید کرد؟
نظرات