چرا تا دیر نشود شروع به درس خواندن نخواهید کرد؟

چرا تا دیر نشود شروع به درس خواندن نخواهید کرد؟ برای بیشتر ما، تجربه­ ی مطالعه برای امتحان را می­توان در یک کلمه خلاصه کرد: وحشت. شما ۱۸ ساعت وقت دارید، خسته شده­ اید، و آنجا نشسته ­اید و به یک صفحه پر از معادلات ریاضی که هیچ چیزی از آن نمی­فهمید خیره شده ­اید. چرااا؟ چرا زودتر شروع نکردم؟

به گزارش گروه سلامت پلاس ماد باور کنید یا نه، نیروهایی وجود دارند که علیه شما عمل می­کنند و شما را از شروع به موقع باز می­دارند. اینجا این عوامل پنهان تاخیر شما در شروع درس خواندن و راه­هایی برای مقابله با آنها را می­گوییم.

1. پیش­بینی می­کنید کار سختی در پیش دارید

تعلل و «به فردا فکنی» عموماً به عنوان یک نقص شخصیتی تلقی می­شود. اما مسئله این است که این ویژگی از دیدگاه تکاملی طبیعی است. انسانها خست شناختی دارند یعنی ما هر زمان که ممکن باشد منابع ذهنی خود را صرفه­ جویی می­کنیم، به ویژه وقتی با وظایفی روبرو هستیم که برای بقاء ما ضروری تلقی نمی­شوند.

به عبارت دیگر، ما درس خواندن را تا آخرین لحظه به تعویق می­اندازیم زیرا (۱) می­دانیم کار سختی است و به انرژی ذهنی زیادی نیاز دارد، و (۲) تا زمانی که خطر عدم موفقیت در امتحان (و بنابراین تحقیر شدن) وجود نداشته باشد به اندازه کافی احساس ناراحتی که برای شروع مطالعه به ما انگیزه بدهد نداریم.

*ابتدا برای خودتان برنامه ­ریزی کنید و بعد زمانهای باقیمانده را با درس خواندن پر کنید.

بخشی از دلیل تعلل شما این است که هیچ نتیجه­ ی فوری­ ای برای مطالعه نمی­بینید.

به تفاوت بین دوی ۱۰۰ متر و ماراتن فکر کنید. در حالت اول، می­توانید حداکثر تلاش خود را به کار ببندید زیرا خط پایان را می­بینید و می­دانید به زودی تمام خواهد شد. اما در دوی ماراتن مسیری طولانی و توان فرسا پیش رو دارید. این به معنای آن است که اگر بدانید پس از درس خواندن می­توانید یک ساعت در کنار دوستان خود خوش بگذرانید خیلی بیشتر احتمال دارد که بخواهید روی درس خواندن سرمایه­ گذاری کنید.

2. کم­ خوابی دارید

دانش ­آموزانی که هفته­ های متوالی را با ۴-۶ ساعت خواب می­گذرانند، دو جنبه از عملکرد ذهنی خود را که برای درس خواندن حیاتی هستند به میزان قابل توجهی تخریب می­کنند: انگیزه و هوشیاری.

مطالعات نشان می­دهند خواب کم بر انگیزش افراد تأثیر می­گذارد. اما واقعاً، نیازی به پژوهش ندارید تا بفهمید وقتی کم­ خوابی دارید، دیدگاهتان نسبت به زندگی چقدر منفی­ و بدبینانه است.

و هوشیاری (یعنی توانایی حفظ توجه و تمرکز طی زمانی  طولانی) نیز در طول دوره­ای شامل کمبود خواب حاد (بیدار ماندن در تمام طول شب برای درس خواندن) یا کم­ خوابی مزمن (کم کردن ساعت خواب برای چندین روز) به طور قابل توجهی کاهش می­یابد.

*برای پایان روز زنگ آلارم بگذارید.

مطالعه مداوم برای بازه­ های کوتاه­تر به شما امکان می­دهد تا آن را در مدت زمان طولانی ­تری پخش کنید. بنابراین از لزوم محرومیت از خواب برای اتمام کارتان جلوگیری می­کنید. برای خودتان زنگ آلارم بگذارید. اما نه در صبح. زنگ آلارم را روی ۴۵ دقیقه قبل از خواب تنظیم کنید و به خود اجازه دهید ۸ ساعت کامل بخوابید. اگر به این برنامه پایبند باشید، تعجب خواهید کرد که چقدر وقت مفیدتان بیشتر می­شود.

3. احساس اطمینان کاذبی دارید

شما ممکن است فکر کنید که دانشجوی خوبی هستید، در کلاس می­نشینید، با دقت گوش می­کنید، از حرفهای استاد یادداشت برمی­دارید. حتی گهگاهی در بحث شرکت می­کنید. اما تفاوت بزرگی بین احساس اینکه چیزی را فهمید­ه ­اید، و توانایی بازیابی آن در امتحان وجود دارد. این همان چیزی است که ما آن را یادگیری منفعل می­نامیم؛ وقتی زمان و تلاش زیادی را صرف یادگیری مطالب جدید می­کنید، بدون اینکه بتوانید هیچ یک از آنها را به خاطر نگه دارید.

*از خودتان امتحان بگیرید

فریب توضیحات ساده و منطقی استاد را نخورید. او از قبل مطالب را می­داند، بنابراین توضیح دادن آن برای دیگران به شکلی که برایشان قابل فهم باشد آسان است. چالش واقعی این است که آیا شما هم می­توانید همین کار را انجام دهید یا نه. اگر کنجکاوید که واقعاً چیزی را فهمیده ­ایدیا نه، از خودتان امتحان بگیرید. یا بهتر این است که آن را برای کسی (یا خودتان) توضیح دهید. همانطور که انیشتین می­گفت «اگر نمی­توانید آن را به زبان ساده توضیح دهید، آن را به اندازه کافی نفهمیده­ اید.»

۴- مطالعه با مطالعه برابر نیست

واقعیت: هفت ساعت مطالعه در طی ۷ روز برای درک مطالب جدید بسیار موثرتر از ۷ ساعت مطالعه ­ی پشت سر هم است.

زمان مطالعه خود را تکه­ تکه کنید. مغز انرژی عظیمی مصرف می­کند (۲۰٪ از میزان سوخت و ساز بدن در حال استراحت توسط مغز مصرف می­شود). برای به حداکثر رساندن حفظ مطالب جدید باید از یادگیری فعال و بازیابی مطالب بهره ببرید. از آنجا که مغز مسیرهای عصبی جدید را در طول خواب، به ویژه در هنگام خواب رِم تثبیت می­کند، هرچه چرخه­ های خواب بیشتری در بین ساعت های مطالعه ­ی خود بگنجانید، احتمال بیشتری وجود دارد که درسها در خاطرتان بماند.

۵- مغالطه­ ی برنامه ­ریزی

انسانها به طور سیستماتیک آنچه را که می­توان در کوتاه­ مدت انجام داد دست بالا می­گیرند و آنچه را می­توان در درازمدت انجام داد دست­کم می­گیرند. با کمال تعجب (و متاسفانه)، ما این مشکل را فقط هنگامی داریم که کارهای خودمان را ارزیابی کنیم – در ارزیابی بیطرفانه ­ی وضعیت یک شخص دیگر تصویری کاملاً دقیق از زمان مورد نیاز برای یک کار داریم.

*از قانون ۵۰٪ استفاده کنید.

تا جایی که می­توانید زمان مورد نیاز برای مطالعه برای امتحان را محافظه ­کارانه تخمین بزنید.

تخمین زدید؟

باشد. الان ۵۰٪ به آن تخمین اضافه کنید. این برآورد دقیق ­تری از زمان مورد نیاز برای اختصاص به مطالعه است.

6. وقتی که برای درس خواندن دارید را بیشتر از چیزی که هست تخمین می­زنید

برنامه جمعه خود را نگاه می­کنید. چه می­بینید؟

«به نظر می­رسد که از ساعت ۴ بعد از ظهر تا ۱۰ شب یک سره وقتم آزاد است. عالی است، ۵ یا ۶ ساعت درس می­خوانم.»

دوباره چک کنید. این یکی دیگر از اشتباهات برنامه­ ریزی است: بیش از حد تخمین زدن زمانِ سازنده در هر دوره ­ی معین. چیزهایی که تمایل به فراموش کردنشان داریم: باید غذا بخوریم، باید بخوابیم، وقفه­ هایی وجود خواهد داشت (شما که واقعاً تلفن خود را خاموش نمی­کنید).

اما چیز دیگری که به حساب نمی ­آوریم: بدن چرخه­ های کاری ۹۰ تا ۱۲۰ دقیقه­ای دارد. بنابراین حتی اگر آنجا نشسته باشید و کتاب درسی خود را به مدت ۳ ساعت تمام هایلایت کنید، در واقع فقط به مدت ۱.۵ تا ۲ ساعت توانایی جذب درسها را دارید و بعد نیاز به استراحت دارید. کاری که باید بکنید این است که همیشه وقت تخمین زده را به نصف کاهش دهید.

7. نمی­توانید انگیزه یا تمرکز پیدا کنید

بسیاری از ما می­نشینیم و منتظر می­مانیم … منتظر موج انگیزه که ما را بگیرد تا سرانجام تکلیفی را که باید تا ۲۴ ساعت دیگر تحویل دهیم شروع کنیم یا برای میان ­ترم شروع به کار کنیم.

مشکل اینجاست: انگیزه می­آید و می­رود، اما تکالیف مدرسه و زندگی روزمره ثابت هستند. و اگر برای تمرکز داشتن به انگیزه خود متکی هستید، برای هرکاری در حالت تاخیر دائمی خواهید بود، زیرا هیچگاه انگیزه کافی برای ادامه دادن وجود ندارد.

*روی فرآیند تمرکز کنید، هدف را مد نظر داشته باشید.

چرا تو مدرسه هستی؟ چرا مدرک می­خواهی؟ دقیقاً توضیح دهید که انگیزه ­های شما چیست.

اما فکر کردن در مورد آینده کافی نیست. این چشم ­انداز و خیال آینده که احساسات شما را بر می­انگیزد باید با فعالیتهای روزانه در ارتباط باشد. (به عنوان مثال “هر روز که حساب دیفرانسیل می­خوانم، یک قدم به دکتر بودن نزدیکتر می­شوم.”)

با خود بیندیشید فعالیتهای هرروزه­ایی که موفقیت شما در تحصیل را تضمین می­کند چیست؟ چه کاری می­توانید برای سازماندهی روزهای خود، ایجاد انگیزه، و ترک کارهایی که مهم نیست انجام دهید تا تضمین کنید که علی­رغم بود یا نبود انگیزه، آن فعالیتها را هر روز و هر روز انجام دهید؟

چرا تا دیر نشود شروع به درس خواندن نخواهید کرد؟

مجله سلامتی پلاس ماد