چطور می‌توان یک متخصص کودکان خوب بود؟
ویژگی‌های یک پزشک متخصص کودکان موفق معمولاً ذاتی نمی‌باشند دانشجویان پزشکی که به کار در زمینه پزشکی کودکان علاقه‌مند هستند باید بهترین استفاده را از دوره کارآموزی خود به عمل بیاورند و تا می‌توانند در مورد پزشکی کودکان از رزیدنت‌ها و پزشکان مشغول به کار در این زمینه اطلاعات کسب کنند. این کار باعث می‌شود که دانشجویان یک بینش ابتدایی از کار در زمینه پزشکی کودکان پیدا کرده و متوجه شوند که آیا اصلاً کار در این زمینه مناسب آنها می‌باشد یا خیر.
هنگامی که کودکی به پزشک متخصص کودکان مراجعه می‌کند – حال چه در مطب چه در بیمارستان – متخصص کودکان اول باید بتواند ارتباط مناسبی را با بیمار و والدین او برقرار کند. در صورتی که پزشک متخصص در این مرحله عجله کند و ارتباط مناسبی میان او و بیمار و خانواده‌اش برقرار نشود، کودک و والدین او مضطرب خواهند ماند و این امر می‌تواند جلب اعتماد آنها و انجام معاینه را دشوار کند.
از زمانی که شما وارد اتاق معاینه می‌شوی، باید اول از همه خودتان را به شکل صمیمی و با نام کوچک خود به بیمار معرفی کنید؛ کودکان معمولاً از پزشک می‌ترسند و در صورتیکه شما اول خود را به والدین بیمار معرفی کنید، آنها احساس خواهند کرد که احتمالاً چیز بدی اتفاق افتاده است. در مرحله بعد شما باید به سنجش میزان اضطراب و نگرانی کودک و والدین بپردازید. پزشک متخصص کودکان باید هنگام توضیح دادن وضعیت به بیمار و والدین او از دلایل متقن – با تمرکز بیشتر بر واقعیات تا حدس و گمان – استفاده کند؛ بخصوص زمانی که امکان تشخیص دقیق و پیش‌آگاهی مناسب وجود ندارد.
پس از پایان معرفی و ایجاد ارتباط، این امر که پزشک متخصص با بیمار و والدین او احساس همدردی کند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. حتی گفتن یک عبارت ساده مانند ” حتماً خیلی خسته‌اید ” می‌تواند تاثیر بسیاری در فهم این موضوع برای بیمار و والدینش که پزشک متخصص به نگرانی‌های آنها اهمیت می‌دهد داشته باشد. اگر وضعیت خیلی پرتنش نیست، پزشک متخصص کودکان می‌تواند برای اینکه یخ بیمار بشکند به او بگوید که بزند قدش یا اینکه اگر بیمار یک فرد نوجوان است از او در مورد شغلی که در آینده می‌خواهد انتخاب کند بپرسد. هنگامی که کودکان احساس کنند پزشکی که قرار است به آنها رسیدگی کند فرد صمیمی، سرزنده و آرامی است، آنها نیز احساس آرامش بیشتری خواهند کرد.
پس از گرفتن تاریخچه کامل، متخصص کودکان باید دومین بخش مهم از ارزیابی بالینی بیمار را انجام دهد: معاینه بالینی. معمولاً معاینه بالینی با صرف چند دقیقه برای مشاهده بیمار در آغوش والدین یا درون تختی که در آن خوابیده است شروع می‌شود.
در صورتیکه این کودک چند دقیقه فرصت داشته باشد تا آرام شود، ممکن است تعداد تنفس به ۵۰ بار در دقیقه افزایش پیدا کند که می‌تواند نشان‌دهنده اختلالات تنفسی باشد. در این گونه موارد، متخصصین پزشکی کودکان معمولاً کمی قبل از شروع معاینه بالینی صبر می‌کنند تا بیمار آرام شود (تا تنفس‌های عمیق نداشته باشد یا اینکه افزایش ناگهانی آدرنالین علائم تنفسی او را نپوشاند ). این متخصصین باید حساسیت کافی را به هنگام انجام معاینه بالینی داشته باشند تا معاینه به شکل کامل انجام شود. آنها می‌توانند برای اینکه آرامش کودک حفظ شود، دیافراگم گوشی پزشکی خود را به خود بیمار داده یا از مادر بیمار بخواهند که آن را برروی قفسه سینه او قرار دهد. پزشکان متخصص کودکان باید در مراحل آخر معاینه بالینی – بخصوص در مورد نوزادان و خردسالان – به معاینه گوش و حلق بیمار بپردازند، زیرا به محضی که پزشک دست به دستگاه اوتوسکوپ یا آبسلانگ ببرد، همکاری اولیه‌ای که کودک با پزشک داشت از بین می‌رود و او دیگر نمی‌تواند به معاینه ادامه دهد.
این موضوع برای متخصصین اطفال مهم است زیرا آنها حتماً باید با دقت به صدای قلب بیمار گوش دهند. شایان ذکر است که ۱% از کودکان با ضایعات جدی مادرزادی در قلب به دنیا می‌آیند و این ضایعات شامل نقص در تشکیل دیواره بین بطنی یا بین دهلیزی، ضایعات انسدادی و بیماری‌های سیانوتیک قلب می‌باشند. از آنجا که نزدیک به نیمی از کودکان در طول عمرشان دچار سوفل‌های قلبی خواهند شد، معاینه قلبی شما به عنوان پزشک متخصص کودکان می‌تواند نقش مهمی در شناسایی کودکان بیمار یا جلوگیری از مراجعات بی مورد در آینده داشته باشد.
چگونگی کار کردن با کودکان و والدینشان
دانشجویان پزشکی معمولاً در مورد ارتباطی که بین والدین بیمار (بیماران ثانویه در واقع) و پزشک متخصص کودکان وجود دارد کنجکاو هستند. سر و کله زدن با والدین ممکن است برای برای متخصص کودکان گاهی خسته‌کننده باشد زیرا انتظاراتی که والدین از پزشک دارند بعضی وقت‌ها بیش از حد توان وی می‌باشد. در مواردی که نیاز به بستری کردن بیمار می‌باشد، برخورد با والدین بیمار تفاوت چندانی با برخورد با همراهان یک بیمار بالغ ندارد و پزشک متخصص باید در برابر آنها صبور باشد. در مواردی که نیاز به بستری کردن بیمار نیست، انتظارات والدین نیز از پزشک متخصص پائین‌تر خواهد بود گرچه در این شرایط نیز متخصص کودکان باید بتواند با والدین به خوبی برخورد کرده و وضعیت را مدیریت کند.
با وجود اینکه والدین کودک بیمار ممکن است از وضعیتی که پیش آمده خسته و عصبانی شوند، پزشک متخصص می‌تواند به آنها اطمینان خاطر داده و آنها را آرام کند. عصبانیت والدین معمولاً نشأت گرفته از ترسی است که آنها از چیزهای ناشناخته دارند و خستگی پرستاری از فرزندانشان نیز می‌تواند این ترس عصبانیت را تشدید کند. گاهی عصبانیت والدین بیمار به دلیل این است که آنها می‌ترسند در جریان روند رسیدگی به فرزندانشان قرار نگیرند یا اینکه با آنها در مورد وضعیت بیمارانشان صحبت نشود و خواست آنها مد نظر قرار گرفته نشود. از همین رو پزشکان متخصص کودکان باید بدانند که چند دقیقه نشستن و گوش کردن به خواسته‌ها و نگرانی‌های والدین بیمار می‌تواند باعث ایجاد آرامش خاطر و اعتماد برای آنها شود.
با وجود اینکه ارتباط میان پزشک متخصص کودکان و والدین بیمار ممکن است در مواقعی چالش برانگیز باشد، هیچ کاری لذت‌بخش‌تر از کار با کودکان نخواهد بود. برای اینکه یک پزشک واقعاً یک متخصص کودکان خوب باشد، به چیزی فراتر از احساس علاقه به کودکان نیاز دارد. از آنجا که معمولاً کودکان در توصیف علائمی که دارند دو دل می‌باشند، یک پزشک متخصص باید خودش را تا سطح آنها پائین بیاورد تا بتواند با این کودکان ارتباط برقرار کند. کودکان موجودات جالبی هستند؛ انرژی و انگیزه‌ای که در آنها می‌باشد بسیار سرزنده‌کننده است. پزشکان متخصص کودکان پس از رسیدگی به مشکلات پزشکی که بیمار از آنها رنج می‌برد، دوست دارند که حتی برای یک لحظه نیز که شده باعث شادی و نشانده شدن لبخند برروی لب‌های کودکان شوند. شوخ‌طبعی و بازیگوش بودن بخشی از کار شما به عنوان یک متخصص کودکان می‌باشد. سعی کنید که از آن لذت ببرید و پس از پایان روز کاری‌تان، زمانی که خسته و درمانده از تمام زحمت‌هایی که متحمل شده اید به خانه بر می‌گردید، هیچ چیز برای شما رضایت‌بخش‌تر از این موضوع نخواهد بود که توانسته‌اید به یک کودک معصوم کمک کنید.
امیدوارم که هیچگاه کودک شما دچار هیچ بیماری ای نشود، اما خدای نکرده اگر این اتفاق افتاد، در وبسایت درمانکده از پزشکان متخصص کودکان نوبت بگیرید.
نظرات